Πρόκειται για θεραπεία με ψυχολογικά και όχι φαρμακευτικά μέσα. Μία διαπροσωπική, σχεσιακή παρέμβαση από εκπαιδευμένους θεραπευτές που βοηθούν στην αντιμετώπιση προβλημάτων. Στόχος είναι η αύξηση της αίσθησης της ευημερίας / μείωση δυσφορίας με εφαρμογή ενός ευρύ φάσματος τεχνικών.
Μερικές φορές τα παιδιά, όπως και οι ενήλικοι, μπορούν να επωφεληθούν από τη ψυχοθεραπεία. Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων όπως και να τους διδάξει την αξία του να ζητούν βοήθεια. Ο θεραπευτής μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά και τις οικογένειες να αντιμετωπίσουν μια ποικιλία συναισθηματικών και συμπεριφοριστικών προβλημάτων.
Πολλά παιδιά χρειάζονται βοήθεια στην διαχείριση του σχολικού στρες, όσον αφορά τα μαθήματα, το άγχος εξετάσεων, τον εκφοβισμό, ή την πίεση των συνομηλίκων. Πιθανόν να χρειάζονται βοήθεια για να συζητήσουν τα συναισθήματά τους για θέματα οικογένειας, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια ενός σημαντικού μεταβατικού σταδίου, όπως ένα διαζύγιο, μία μετακόμιση ή την εμφάνιση σοβαρών ασθενειών.

Σημαντικά γεγονότα όπως ο θάνατος ενός μέλους της οικογένειας, φίλου ή ακόμα και κατοικίδιων ζώων, διαζύγιο ή μετακόμιση, κακοποίηση, τραύμα, ένας γονέας που λείπει ή μια σοβαρή ασθένεια στην οικογένεια μπορεί να προκαλέσει άγχος που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στη συμπεριφορά, τη διάθεση, τον ύπνο, την όρεξη και τη σχολική ή κοινωνική ζωή.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν είναι τόσο σαφές τι έκανε ένα παιδί ξαφνικά να αποσυρθεί, να φαίνεται ανήσυχο, σκυθρωπό ή δακρυσμένο. Αλλά εάν αισθάνεστε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει κάποιο συναισθηματικό ή συμπεριφοριστικό πρόβλημα ή χρειάζεται βοήθεια για να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση της ζωής, εμπιστευτείτε το ένστικτο σας.
Ενδείξεις ότι ένα παιδί μπορεί να επωφεληθεί από το να δει έναν ψυχολόγο περιλαμβάνουν:
• αναπτυξιακή καθυστέρηση στην ομιλία, τη γλώσσα, ή εκπαίδευση τουαλέτας.
• μαθησιακά προβλήματα ή προβλήματα προσοχής (διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα).
• προβλήματα συμπεριφοράς (όπως έντονες εκρήξεις θυμού, ενούρηση ή διατροφικές διαταραχές).
• μια σημαντική πτώση των βαθμών, ιδιαίτερα αν το παιδί σας διατηρεί συνήθως υψηλή βαθμολογία.
• επεισόδια θλίψης, δακρύων ή κατάθλιψης.
• κοινωνική απόσυρση ή απομόνωση.
• είναι θύμα εκφοβισμού ή παρενόχλησης από άλλα παιδιά.
• μειωμένο ενδιαφέρον για δραστηριότητες που ίσχυαν κατά το παρελθόν.
• υπερβολικά επιθετική συμπεριφορά (όπως το δάγκωμα, κλοτσιές ή το χτύπημα).
• ξαφνικές αλλαγές στην όρεξη (ιδιαίτερα σε εφήβους).
• αϋπνία ή αυξημένη υπνηλία.
• υπερβολικές απουσίες ή καθυστερήσεις από το σχολείο.
• εναλλαγές της διάθεσης (π.χ. ευτυχισμένος το ένα λεπτό, αναστατωμένος το επόμενο).
• αύξηση αναφορών παραπόνων για σωματικά συμπτώματα (όπως πονοκέφαλο, στομαχόπονο, ή δεν ότι αισθάνεται καλά), παρότι ο γιατρός δεν βρίσκει κάποια αιτία.
• τη διαχείριση μίας σοβαρής, οξείας ή χρόνιας ασθένειας.
• ενδείξεις χρήσης αλκοόλ, ναρκωτικών ή άλλων ουσιών (όπως κατάχρηση συνταγογραφούμενων φαρμάκων).
• προβλήματα στις μεταβάσεις (μετά το διαχωρισμό, το διαζύγιο ή τη μετεγκατάσταση).
• θέματα πένθους.
• θεραπεία μετά από σεξουαλική, σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση ή άλλα τραυματικά γεγονότα.
Τέλος, τα παιδιά που δεν είναι ακόμη σχολικής ηλικίας θα μπορούσαν να ωφεληθούν εάν υπάρχει σημαντική καθυστέρηση στην κατάκτηση αναπτυξιακών ορόσημων, όπως το περπάτημα, την ομιλία, την εκπαίδευση τουαλέτας και εάν υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με αυτισμό ή άλλες αναπτυξιακές διαταραχές.