Η Σύνδεση που Γεννά Ζωή
Δεν θυμάμαι το πρώτο σου άγγιγμα…

μα το κουβαλάω μέσα μου σαν πυξίδα.

Πριν ακόμα πω “μαμά”, πριν περπατήσω ή γελάσω, κάτι βαθύ είχε ήδη σχηματιστεί μεταξύ μας.

Ένα αόρατο νήμα – που δεν φαίνεται, μα δεν σπάει.

Η φωνή σου, το άρωμά σου, η παρουσία σου. Όλα όσα μου έλεγαν, χωρίς λόγια:

«Είσαι ασφαλής εδώ».

Για ένα παιδί, η μητέρα δεν είναι απλώς φροντίδα.

Είναι ρίζα, έμπνευση, κόσμος ολόκληρος.

Μπορεί να μην θυμόμαστε τις πρώτες μέρες της ζωής μας,

όμως αυτές είναι που χτίζουν τη βάση της ψυχής μας.

Όταν η μητέρα είναι συναισθηματικά διαθέσιμη – όταν δηλαδή δεν
είναι τέλεια, αλλά είναι εκεί όταν το παιδί τη χρειάζεται – τότε το παιδί
νιώθει αρκετά ασφαλές για να δοκιμάσει, να απομακρυνθεί, να
εξερευνήσει.

Γιατί ξέρει πως έχει πού να γυρίσει.

Καμία μαμά δεν είναι τέλεια.

Αλλά το παιδί δεν ζητά τελειότητα – ζητά παρουσία.

Μια μαμά που λέει "συγγνώμη" όταν δεν μπορεί,

που λέει "δεν ξέρω" χωρίς ντροπή,

που είναι κουρασμένη, αλλά γνήσια.

Αυτό είναι αρκετό.

Αυτό χτίζει εμπιστοσύνη.

Αυτό αποτυπώνεται στο βλέμμα, στο άγγιγμα, στην ανάμνηση που δεν
έχει λέξεις – αλλά έχει δύναμη.

Τα παιδιά δεν γνωρίζουν πώς να πουν τι νιώθουν.

Μαθαίνουν από τη μαμά.

Όταν εκείνη βάζει λόγια σε όσα εκείνα δεν μπορούν να εξηγήσουν –

“είσαι θυμωμένος;” ή “σε στενοχώρησε αυτό;” –

το παιδί χτίζει εσωτερική γλώσσα και σταθερότητα.

Κι έτσι, αντί να φοβάται τα συναισθήματά του, τα αναγνωρίζει και τα αποδέχεται.

Η μητέρα είναι καταφύγιο, όχι για να κρατήσει το παιδί δίπλα της,

αλλά για να του δώσει φτερά να φύγει με θάρρος.

Ένα παιδί που γνωρίζει πως μπορεί να επιστρέψει

όταν φοβηθεί, κουραστεί ή αποτύχει…

είναι παιδί που τολμά να προσπαθήσει ξανά.

Η συναισθηματική ανάπτυξη δεν “γεννιέται” σε μεγάλες στιγμές.

Χτίζεται στις απλές.

Στην αλλαγή πάνας

Στην καληνύχτα

Στο βλέμμα σου όταν επιστρέφεις κουρασμένη

και παρόλα αυτά, του χαμογελάς.

Το παιδί δεν θα θυμάται τι του αγόρασες.

Θα θυμάται πώς ένιωσε δίπλα σου.

Θα θυμάται… πώς το κοίταξες.

Η μητέρα δεν χρειάζεται να είναι τέλεια.

Αρκεί να είναι εκεί με ενσυναίσθηση, συνέπεια και τρυφερότητα.

Κάθε μικρή αυθεντική στιγμή

είναι μια τεράστια επένδυση στη ζωή του παιδιού.

Και αυτό είναι, ίσως,

το σημαντικότερο δώρο που μπορείς να του προσφέρεις.

Αν και η μητέρα αποτελεί το πρώτο και θεμελιώδες πρόσωπο για το
βρέφος, ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου πολύτιμος.

Η παρουσία, η φροντίδα, η συμμετοχή και η συναισθηματική
διαθεσιμότητα του πατέρα συμπληρώνουν τον ψυχικό κόσμο του
παιδιού και του προσφέρουν μια πιο ολοκληρωμένη αίσθηση
ασφάλειας και σταθερότητας.
 Ένα παιδί χρειάζεται να νιώθει σημαντικό και για τους δύο γονείς.

Και μέσα από αυτή τη δυαδική εμπειρία αγάπης και σύνδεσης, χτίζει τη
δική του αίσθηση ταυτότητας, σχέσεων και αυτοεκτίμησης.

• Bowlby, J. (1969). Attachment and Loss: Volume I. Attachment. New York: Basic Books.
• Ainsworth, M.D.S. (1978). Patterns of Attachment. Hillsdale, NJ: Erlbaum.
• Siegel, D. & Hartzell, M. (2013). Parenting from the Inside Out. New York: TarcherPerigee.
• Tronick, E. (2007). The Neurobehavioral and Social-Emotional Development of Infants and Children. New York: Norton.
• Shonkoff, J.P., Boyce, W.T., & McEwen, B.S. (2012). The lifelong effects of early childhood adversity and toxic stress. Pediatrics, 129(1), e232–e246.

Έδρα: Πετρούπολη

Εξυπηρετούμε όλες τις περιοχές, πλησιέστερες περιοχές:

Ίλιον • Αγίους Αναργύρους • Περιστέρι • Αιγάλεω

• Εργοθεραπεία- Αισθητηριακή Ολοκλήρωση
• Λογοθεραπεία
• Πρώιμη Παρέμβαση
• Φυσικοθεραπεία Παίδων
• Ειδική Διαπαιδαγώγηση
• Ψυχολογική Υποστήριξη
• Συμβουλευτική Γονέων
• Ομαδικά Προγράμματα Κοινωνικών Δεξιοτήτων
• Θεραπεία Σίτισης

Αν νοιώθετε ότι εσείς ή το παιδί σας χρειάζεστε καθοδήγηση, επικοινωνήστε μαζί μας.

Η ομάδα του «Στοχεύω» είναι δίπλα σας.