Το RDI (Ανάπτυξη Σχέσεων) είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία που οργανώνει τις συνάψεις του εγκεφάλου και δημιουργεί μονοπάτια για δυναμική σκέψη. Ο εγκέφαλος είναι όπως ο υπολογιστής και το μυαλό μας είναι σαν το σύστημα ενός υπολογιστή, που ενσωματώνει και επεξεργάζεται παράλληλα όλες τις σκέψεις και τις ιδέες μας. Στο R.D.I. χρησιμοποιούμε μοντέλα δράσης στην διαδικασία καθοδήγησης-αλληλεπίδρασης (pattern activity). Με το πρόγραμμα RDI «πηγαίνουμε πίσω» και «γεμίζουμε» τα αναπτυξιακά κενά ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Το RDI δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στο δυναμικό περιβάλλον και να αποκτήσουν αυτονομία. Ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών που είναι στο φάσμα καταφέρνει να ξεπεράσει σημαντικές δυσκολίες, που δεν θα μπορούσε να επιτύχει με ένα στατικό πρόγραμμα παρέμβασης. Τα παιδιά μαθαίνουν να σκέφτονται δυναμικά και έχουν τη δυνατότητα να επιτύχουν μια ζωή με ποιότητα όπως ακριβώς τους αξίζει.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει πολύ λίγες συνδέσεις νευρώνων που συνεργάζονται στη γέννηση. Κατά τη διάρκεια της ζωής, αυξάνουμε τη δυνατότητα του εγκεφάλου και τη νευρολογική οργάνωση, μέσα από ιδιαίτερες εμπειρίες και βιώματα, μέσα από την καθοδήγηση των γονιών μας και των στενών μελών της οικογένειας. Αυτός ο ιδιαίτερος τύπος εκπαιδευτικής σχέσης αναφέρεται σαν σχέση καθοδηγούμενης συμμετοχής (Guided Participation Relantionship).
Το πρόγραμμα RDI επιτυγχάνεται με την καθοδηγούμενη συμμετοχή (Guided Participation Relantionship) στην αλληλεπίδραση με το παιδί. Οι γονείς είναι οι πρώτοι καθοδηγητές που θα διδάξουν τα παιδιά τους να επιλύουν προβλήματα στην καθημερινότητα και να οδηγούνται σε ασφαλής και ικανοποιητικές λύσεις. Το πρόγραμμα εφαρμόζεται στη ρουτίνα του παιδιού, στο χώρο του, με βασικούς καθοδηγητές τους γονείς σε δραστηριότητες που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής όλης της οικογένειας. Οι γονείς κτίζουν τη σχέση με το παιδί σε νέες βάσεις και μαθαίνουν πώς να χειρίζονται όλες τις καταστάσεις στην καθημερινότητα του παιδιού ενώ παράλληλα δημιουργούν με το παιδί, διασκεδάζουν, οργανώνουν δραστηριότητες επίλυσης προβλημάτων, παρατήρησης, μίμησης, συγχρονισμού και δυναμικής αλληλεπίδρασης. Τα ψώνια, η βόλτα, το στρώσιμο τραπεζιού, η εκτέλεση μιας συνταγής, το μάζεμα των παιχνιδιών, το περπάτημα, η ζωγραφική, το φτιάξιμο μιας κατασκευής με τουβλάκια, το διάβασμα ενός βιβλίου και πολλές άλλες δραστηριότητες μπορούν να γίνουν βασικά μοντέλα καθοδήγησης και διδασκαλίας του παιδιού με αναπτυξιακή δυσκολία, χωρίς να χρειαστεί να καθίσουμε σε ένα τραπέζι για να κάνουμε μάθημα.